©: Hendrik van Kampen

Onder Westerbork ligt de kleine esnederzetting Bruntinge. Het dorp is in de middeleeuwen ontstaan op hoger gelegen zandgronden aan de rand van een moerassig gebied. De eerste vermelding kwam voor in 1513, toen schreef men de naam nog als Bruntinghe. De plaatsnaam duidt op een bewoner met de naam Brunt of een variant van die naam. Waarschijnlijk was Brunt de eerste of belangrijkste bewoner. Tot eind achttiende eeuw had Bruntinge een brink met een dobbe, maar deze is geheel verdwenen. De Bruntingeres ligt aan de westkant van het dorp.

De verspreide bebouwing van Bruntinge ligt voornamelijk bij de kruising van de Hoogeveenseweg, de Holthersraat en de Vosheugte.

Tot in de twintigste eeuw was Bruntinge overwegend agrarisch. Door schaalvergrotingen vanaf de jaren ’60 zijn veel boerenbedrijven opgeheven. Een groot deel van de boerderijen is verbouwd tot woonhuis. Desondanks zijn in Bruntinge enkele fraaie boerderijen bewaard gebleven. De boerderij met het hoge rieten dak aan de Hoogeveenseweg 19 is gebouwd in de zeventiende eeuw. Even verderop in de straat staat een boerderij uit 1800, eveneens met riet gedekt. Op het erf is een losstaande wagenschuur met rieten dak gebouwd. De bekendste boerderij is de Bruntingerhof, de zestiendeeeuwse boerderij die rond 1969 naar het museumdorp Orvelte is verplaatst.

Aan de oostkant van het dorp ligt het Bruntingerbinnenveld, een bouw- en weilandencomplex dat grenst aan het Mantingerbos en de Mantingerweiden. Dit natuurgebied is onderdeel van de Broekstreek en bestaat voor een groot deel uit moerasbos. Aan de weg richting Holthe ligt een groot heiderestant van het Scharreveld. Dit gebied is vanaf de negentiende eeuw in delen ontgonnen, waarbij enkele verspreid liggende heideterreinen gespaard zijn. Langs de weg richting Wijster vinden we landgoed Vossenberg, een afwisselend landschap met heide, bos en waterpartijen, dat beheerd wordt door stichting Het Drentse Landschap.

Colofon

Bron: Noordboek

© Foto voorblad: Hendrik van Kampen