©: Hendrik van Kampen

De eerste offciële vermelding van Garminge dateert uit 1362, toen de naam nog als Gherminge of Gharminge werd geschreven. Garminge was een dochternederzetting van Westerbork. Waarschijnlijk was Germ de eerste of belangrijkste bewoner van het dorp. De brink lag bij de straat Olde Hof, maar is al aan het begin van de negentiende eeuw verdwenen.

Het agrarische karakter van Garminge is grotendeels bewaard gebleven. Garminge kent een verspreide bebouwing, met een kleine concentratie van boerderijen en woningen aan de Dorpsstraat, Spekdiek en de Heirstraat. Vlakbij Garminge ligt het kleine esdorp Balinge. Samen hebben de twee plaatsen de hoger gelegen Garminger- en Balingeresch. Op deze es zijn enkele prehistorische aardewerkscherven aangetroffen. Aan de andere kant van de dorpen liggen de graslanden van de Garminger- en Balingerstukken.

Samen met Balinge en Mantinge maakt Garminge deel uit van de Broekstreek. In de middeleeuwen bestond deze streek voornamelijk uit moerasbossen, waarvan het Mantingerbos nog een klein restant is. In dit natuurgebied ontspringt de beek Oude Diep, die verderop in het Linthorst Homankanaal stroomt. Vanuit Westerbork vestigde men zich op hoger gelegen zandgronden in de Broekstreek, omdat hier veel landbouwgrond te winnen was. De drie dorpen hebben nauw contact en delen verschillende verenigingen en voorzieningen.

Dorpshuis ’t Broekhoes, waarin tevens de openbare basisschool is gevestigd, staat in Balinge. De Broekstreekdorpen hebben elk nog een eigen boermarke.

Colofon

Bron: Noordboek

© Foto voorblad: Hendrik van Kampen