Mantinge - dorp in Drenthe
Mantinge
De geschiedenis van het esdorp Mantinge gaat terug tot in de Middeleeuwen. Het dorp werd op hoger gelegen zandgronden gesticht als dochternederzetting van Westerbork. In 1335 werd Mantinge voor het eerst genoemd in een offcieel document. De naam luidde toen nog Mantinc, wat afgeleid is van de persoonsnaam Mante. Vroeger had Mantinge een grote brink die door eiken werd omzoomd.
Deze brink bij de huidige straat De Palts is inmiddels verdwenen. Vlakbij het dorp strekt het bouwland Voorste Es zich uit tot aan het natuurgebied Balingerzand.
Samen met de naburige dorpen Balinge en Garminge vormt Mantinge de Broekstreek.
De naam duidt op de moerasbossen die hier vroeger stonden. De drie plaatsen onderhouden nauwe banden met elkaar. Zij delen een belangenvereniging, een openbare basisschool en diverse sport- en hobbyclubs. Ook maken zij samen gebruik van het Dorpshuis ’t Broekhoes in Balinge, waarin ook de school is gevestigd. De drie dorpen hebben elk nog wel een eigen boermarke.
Het Mantingerbos en de Mantingerweiden liggen tussen Mantinge, Bruntinge en Garminge in. Hier ontspringt de beek Oude Diep, die vervolgens westwaarts in de richting van het Linthorst-Homankanaal stroomt. In het brongebied van de beek is een fraai landschap ontstaan van vochtige graslanden met houtwallen, poelen en een oud eiken- en hulstbos.
Tussen Mantinge en Nieuw-Balinge ligt het Mantingerveld, een aaneenschakeling van percelen natuurgebied en cultuurgronden. Met name het Balingerzand en het Mantingerzand vormen een bijzonder stuifzandgebied. Aan de Mantingerdijk liggen een kleine natuurcamping en een restaurant. Vanaf 1921 is de stichting Natuurmonumenten bezig hier landbouwpercelen te verwerven, zodat de kleine verspreid liggende natuurgebieden weer met elkaar in verbinding komen.
Colofon
Bron: Noordboek
