Zuidlaarderveen - dorp in Drenthe
Zuidlaarderveen
Vlakbij de provinciegrens met Groningen ligt het ontginningsdorp Zuidlaarderveen, op een zandrug oostelijk van de rivier de Hunze. Zuidlaarderveen is het meest noordelijke lintdorp in een bijna aaneengesloten reeks wegdorpen op de rand van het oostelijke Hunzedal.
Zuidlaarderveen gaat aan de zuidkant over in Oud-Annerveen en vervolgens in Spijkerboor, Nieuw-Annerveen en Eexterveen.
De geschiedenis van Zuidlaarderveen voert terug tot in de middeleeuwen. Halverwege de dertiende eeuw verkochten boeren uit Zuidlaren dit veengebied aan het klooster van het Groningse Aduard. Monniken ontgonnen vervolgens op kleine schaal het land om turf te winnen en boekweit te telen. De naam voor de streek en de kleine nederzetting luidde destijds Everdeswalda of Everswolde. In de zestiende eeuw stonden er ongeveer tien boerderijen.
De naam veranderde geleidelijk in Zuidlaarderveen. Vanaf de zeventiende eeuw waren er grootschaliger ontginningen. Dit gebeurde met name vanuit het Groningse Kiel-Windeweer, het wegdorp dat aan de andere kant van de provinciegrens ligt. Na conficten tussen beide provincies over het veengebied werd de grens in 1713 defnitief vastgesteld.
Zuidlaarderveen kwam pas echt tot ontwikkeling in de tweede helft van de negentiende eeuw. Het dorp kreeg een eigen lagere school.
Dit pand maakte in 1956 plaats voor enkele woningen en even verderop werd een nieuwe school gebouwd. Hier is nog altijd een dependance van de openbare lagere school De Schuthoek gevestigd. Bij de kruising van de Dorpsstraat en het Zwarte Lent werden de sportvelden aangelegd. In 2008 vierde de plaatselijke voetbalvereniging het vijftigjarig bestaan. Vanaf 2005 zijn plannen gemaakt Zuidlaarderveen uit te breiden noordelijk van het Zwarte Lent. De nieuwe straten kregen de namen Everswolde en Bernardushof, verwijzend naar de geschiedenis van de plaats en het voormalige Aduarder klooster. In eerste instantie zou het dorp tot 2010 uitgebreid worden met een dertigtal woningen, maar op aandringen van de dorpsbewoners is dit teruggebracht tot tien.
Colofon
Bron: Noordboek
